سایت رسمی جماعت دعوت و اصلاح

 چیزی به پایان سال ١٣٩٩و آغاز نوروز ١٤٠٠ نمانده است. پس از این باید به تماشای بهار هزار رنگ بنشینیم که چهره‌ی طبیعت را گلگون می‌‌کند. زمانی فرا می‌‌رسد که سبزه‌ها می‌‌رویند، چلچله‌ها می‌‌خوانند و صدای رعد و برق به گوش می‌‌رسد، هوایی دلپذیر و نسیمی فرحبخش و جان‌افزا خواهد وزید و مژده‌ی وصل و طراوت را به ما خواهد داد. 

نفس باد صبا مشک فشان خواهد شد

عالم پیر دگر باره جوان خواهد شد

بشارت باد بر کسانی که تاکنون موفق شده‌اند در ماه مبارک رمضان بذرهای نیکی را بکارند. آنها با بخشندگی تمامی حسابی در بانک مردم و خداوند باز کردند و سرمایه‌ای از خیر و تقوا را پس انداز نموده‌اند. جالب این بود که سرمایه فراهم آمده از جنس منع است و چقدر زیبا با تقوا همنام است که تقوا هم دست داشتن از کاری به مخافت از افتادن در ورطه‌ی گناه است. 

حال اولا باید بدانیم که سرمایه‌ای که داریم واقعاً چیست و دوم اینکه به منظور کار با سرمایه‌ی صید شده در رمضان چه کار کنیم که یا افزایش یابد و یا هم دست‌کم تا رمضان سال آینده برجا بماند.

خانه‌ای را تصور کنید که در طول سال دروازه‌های آن بسته باشد و تنها چند پنجره آن باز باشد که شما بتوانید در ایام پنجشنبه و دوشنبه، تاسوعا و عاشورا، یازدهم و دوازدهم و سیزدهم هر ماه و بالاخره در شش روز اول ماه شوال و نیز گاه گداری با نذر بتوانید به داخل آن نگاه کنید! آدمی‌ را که به هر خانه‌ای راه نمی‌دهند. او را به همان جا راه می‌دهند که اهلیت آن را داشته باشد. 

مقدمه: روزه می‌گیریم تا تقوا بدست آوریم. پس ظاهراً روزه‌ای یک وسیله است تا به تقوا برسیم. اما براستی تقوا چیست و نشانه‌های آن کدامند که خداوند روزه و بسیاری از عبادات دیگر را زمینه‌ی ایجاد تقوا معرفی می‌کند. نوشته جامع استاد جبوری از کتاب «آیاتُ التقوی فی القرآن الکریم» تلخیص شده است تا بفهمیم که کی تقوا ایجاد می‌شود و ثمرات آن چیست؟